Dit was de reactie die ik stuurde op de advertentie op de woningruil site. Mijn verwachting was eigenlijk niet dat ik snel een reactie terug kreeg, helemaal niet omdat ik dit laat in de avond pas stuurde. Dus ik klapte mijn laptop dicht en dacht er eigenlijk niet meer aan.

Zoals iedereen check ik altijd als eerste mijn mail en berichten op mijn telefoon als ik wakker wordt. Dit deed ik ook de volgende ochtend en ik had gewoon al een mail terug! Ik durfde eigenlijk de mail eerst niet te openen.

Want zoals ik in mijn vorige blog vertelde leek het zo passend allemaal alleen wat ik er toen niet bij verteld had was wel dat deze persoon een 3 kamer woning zocht. En ik heb maar 2 slaapkamers dus ik was ontzettend bang dat het daar dan op afgewezen zou worden. Daarom had ik als eerste mail ook een heel kort en bondig stukje gestuurd.

Maar goed om daar achter te komen moest ik toch wel eerst de mail openen. Het was een hele aardige positieve mail van de dochter van de mevrouw in kwestie. Dat het heel leuk klonk en of ik wat foto’s kon sturen van mijn huis. Nou dat begon dus al heel goed. Dat was al heel positief natuurlijk.

Dus ik heb thuis meteen het huis van onder tot boven opgeruimd en alle kamers op zijn best gefotografeerd en alles doorgestuurd. En toen werd het weer wachten op de volgende reactie. Gelukkig kreeg ik binnen 1 dag alweer een reactie terug. Haar moeder was enorm enthousiast geworden en wilde graag even bellen. Omdat Sam de week erna herfstvakantie had besloot ik die week dan naar Lochem te gaan en te kijken of ik met deze mevrouw een afspraak kon maken.

Dus ik belde haar en het was een ontzettend leuk gesprek. Ze zag het allemaal al helemaal zitten en was in haar hoofd al bijna verhuist. Dat zorgde bij mij natuurlijk ook voor een heel euforisch gevoel. En ik was echt mega blij. We spraken af dat ik die week erna nog even zou bellen welke dag ik die week bij haar zou komen om het huis te bekijken.

Maar toen ik die week erna weer belde was voor mijn gevoel de sfeer helemaal omgeslagen en zei de dat ze heel erg twijfelde en niet wist of het allemaal wel zou gaan lukken en of ze er wel mee door moest gaan. IK KON WEL JANKEN

Jezus wat voelde ik me kut, de moed zakte weer in mijn schoenen en ik had de hoop alweer opgegeven. Toch spraken we af dat ik die week langs zou komen en dat zij dan de knoop zou doorhakken of ze ermee door wilde gaan of niet. Ik geloof dat het een heel vervelend weekend voor mij is geweest. Slecht slapen en alsmaar denken , zal ze wel of zal ze niet. Echt Killing!

Toen ik daar aan kwam kreeg ik gelukkig al een iets beter gevoel. En mijn gevoel was goed gelukkig. Ze liet me haar huis zien en we hebben gezellig gekletst. ( Over het huis ga ik jullie nog uitgebreid vertellen)

Afgelopen week is ze hier geweest en hebben we alle papieren samen ingevuld. Want nu begint stap 2 , wij kunnen wel willen ruilen maar de ruil moet ook nog goed gekeurd worden door beide woningbouw maatschappijen. En dat kan wel 6/8 weken duren! Dus we hopen nu op een mooi kerstcadeau.

Duimen jullie mee?