Hebben jullie dat wel eens gehad, dat moment dat je denk: What the hell was i’m thinking!
Dat had ik gister! Die roze bril kletterde op de grond.

Bijna een jaar geleden kwam ik hem tegen, klein, wat ouder, niet perse mijn type maar hij had iets ( dat iets is altijd erg moeilijk te benoemen ).
Heel brutaal heb IK hem die avond mee uit gevraagd, nummers gewisseld en een afspraak gemaakt om uit eten te gaan.
Midden in het voorjaar en na al 5 maanden droog te staan ben ik die zelfde avond al bij hem in bed beland. Misschien niet zo als het hoort maar goed we geven het jaar getijden wel de schuld.
Eigenlijk had ik het toen al moeten weten, we waren geen stel. We klikten niet zoals het hoorde in de slaap kamer. Maar de rest was wel erg interessant, hij was een goede gespreks partner, iets wat ik heel belangrijk vind en tsja, hij had iets….
Verschillende dates en maanden later kwam hij tot de conclusie dat hij er toch niet helemaal aan toe was om zich te binden wat best logisch is als je net een paar maanden gescheiden bent.

Helaas had ik toch liever dat hij toen meteen had gezegd dat hij gewoon nog erg graag de “jonge god” uit wilde hangen.
Dan had die roze bril namelijk toen al heel hard op de grond gevallen.
Na nog elkaar gezien te hebben in december en een smsje te krijgen vlak voor kerst had ik dus nog steeds die roze bril op.
Die bril werd groter na hem weer gezien te hebben een paar weken terug waar ik ok weer een sms mocht ontvangen dat het toch wel erg leuk was elkaar weer tegen te komen.

Tot gister avond.
Ik weet niet hoe het komt maar hij liep naar binnen en die roze bril kletterde op de grond in wel 10o stukken denk  ik.
Hij was ineens dat zielige kleine gescheiden mannetje van 45 waarmee ik eigenlijk in bed helemaal geen klik had.

Dat misschien zijn escapades met het grietje voor de deur er wat mee te maken had of de potentieel p.i.n.o die op dat moment de tent net zonder mij had verlaten laten we in het midden. Ik ben blij dat iig die roze bril verdwenen is en ik me weer kan gaan focussen op iemand die het wel waard is! Dus R, tot niet meer ziens!

En weet je, waarschijnlijk heb ik de signalen niet goed gezien en had ik meteen moeten weten dat het never nooit iets zou worden maar ik heb een goed excuus.

Ik ben vrouw en kan niet tussen de regels door lezen.